Oznacza to, że prawo będzie ustalane na podstawie Koranu. W taki sposób prawo było ustalane w 1996 roku, kiedy Talibowie po raz pierwszy zdobyli władzę w Afganistanie. Wówczas brutalnie egzekwowano takie przepisy, jak: zakaz pracy zarobkowej i edukacji kobiet, obowiązek noszenia przez kobiety burek zakrywających całą twarz, czy zakaz słuchania muzyki.

Polscy uchodźcy zostali umieszczeni w Iranie m.in. w obozach dla uchodźców, które powstały w Teheranie, Ahwazie i Meszhedzie. Władze Iranu z myślą o Polakach wybudowały placówki opiekuńcze oraz „polskie” osiedla. Dzieci trafiły głównie do Isfahanu - w 1943 roku w mieście tym żyło już prawie 3 tysiące Polaków. Polskich uchodźców otoczono w Iranie opieką, zapewniono im dostęp do oświaty i kultury. Na terenie Iranu mogli nadal kultywować swoją religię, mogli obchodzić katolickie święta i żyć w zgodzie z tradycjami.